حضور قلب یعنی اینکه کسی ازعمق جان و دل وجود خدا روحس می کنه و آنچنان شیفته و مجذوبش می شه که دل به محبت غیر خدا نمی بنده و با تمام وجود حس می کنه که در محضر محبوب حقیقی و خالق کل جهانه و لحظه با او بودن براش شیرین ترین لحظه هاست و هیچ لذتی بهتر از لذت عبادت الهی نیست و با دیدن طبیب دردش رو فراموش می کنه.
اما با دل بستگی و علاقه شدید به یک سری چیزا، لذت همراهی و توجه کامل به خدارا از دست داده و از عشق بازی با معشوق حقیقی لذت نمی بره.
منظر دل نیست جای صحبت اغیار دیو چو بیرون رود فرشته در آید
یکی از مهمترین مانع حضور قلب در نماز. علاقه زیاد به دنیا است، و انسان دنیا طلب به هر چی نگاه میکنه به جز زرق و برق دنیا چیزی نمی بینه و تمام حواسش به زیورهای دنیا ست.و تا این درد رو درمون نکنه نمیتونه به حضور قلب واقعی که دلش میخواهد برسه، بنابراین باید از دل بستگیها و تجملات دنیا خود رو دور کنیم تا فکرمان مشغول غیر خدا نشه.
تا بر نخیزی از سر دنیا و هر چه هست با یار خویشتن نتوانی دمی نشست
اگر در دل انسان، خداوند حکومت کند و قلب آدمی گرفتار و عاشق خدا شود، در عبادت به حضور قلب و کمال توجّه می‌رسد.
و خداوند می فرماید:رجال لا تلهیهم تجاره و لا بیع عن ذکر اللَّه؛ آنان کسانی اند که نه تجارتی و نه کسبی آنان را از ذکر خدا باز نمیدارد.( نور، آیه 37)
