لذت عبادت
خدایا! نمی دونم چرا هر وقت میخام نماز بخونم و تو رو عبادت کنم، حال دعا و لذّت مناجات ازم گرفته میشه، بی حال و تنبل می شم و خواب آلودگی به سراغم میاد؟!
هر موقع تصمیم می گیرم که دیگه گناه نکنم و از گناهام توبه کنم و کسی باشم که دوسش داری، یه اشتباه دیگه مرتکب میشم و بین من و تو جدایی میندازه و توفیق توبه و راز و نیاز ازم سلب میشه؟!
خدایا! نمی دونم چرا؟
شایدم دیدی که من در حقّت کوتاهی کردم و نمازتو سبک شمردم و مقید نیستم اونو اوّل وقت بخونم، منو از خودت دور کردی؟!
یا شایدم دیدی که من تو حرف و عمل به یادت نیستم و بهت بی توجهی می کنم، ازم خوشت نمیاد.
یا می بینی کارم دروغ گویی شده، بهم توجه نمی کنی؟
یا دیدی بنده شکر گزارت نیستم، منو از لذّت مناجات با خودت محروم کردی و یا دیدی تو جلسه ای که ذکر تو هستش و عالمای دینی موعظه می کنن شرکت نمی کنم، یا کم شرکت می کنم. منو پیش خودت خوار و ذلیل کردی و از شیرینی و حلاوت عبادت و راز و نیاز بی نصیب کردی؟!
خدایا! شایدم برای این باشه که دیدی من غفلت زدم و به مجالس باطل و گناه علاقه دارم، پس به حال خودم رها کردی. شایدم دیگه دوست نداری و نمی خوای صدامو و خواسته هامو بشنوی؟!
خدای من! شایدم این بی حالی و کسالت و خواب آلودگی من، مجازات خطاها و گناهام، یا تنبیه بی حیایی و بی شرمیام در انجام ندادن دستوراتته.« برگرفته از دعای ابوحمزه ثمالی »
